زیباترین بیابان های جهان؛ از صحرای تامیب تا دشت لوت (قسمت دوم) - گفتگوی افروز

به گزارش گفتگوی افروز، امروزه بیابان ها نیز جزو جاذبه های گردشگری بسیاری از کشورها به حساب می آیند و به لطف طبیعت بکر و آرامش و آسمان پرستاره می تواند یکی از گزینه های اصلی هر مسافری برای بازدید باشد.

بیابان به منطقه ای گفته می گردد که درآن باران کمی می بارد و گیاهان و حیوانات زیادی نمی توانند در آن زندگی نمایند. در واقع به دلیل آب وهوای خاصی که دارند، پوشش گیاهی و جانوری مخصوص به خود را دارند. جالب است بدانید مردم هم اغلب فکر می نمایند که بیابان به مکان هایی گرم گفته می گردد؛ در حالی که بعضی از بیابان های دنیا واقعا سرد هستند. در اینجا قصد داریم تعدادی از زیباترین بیابان های را به شما معرفی کنیم که ارزش تماشا دارند.

بیابان گبی، آسیا

بیابان گبی (Gobi) با 1,300,000 کیلومتر مربع وسعت، پهناورترین بیابان آسیا است که بخش هایی از شمال و شمال غربی چین را پوشش می دهد و تا جنوب مغولستان نیز ادامه می یابد. این بیابان به سبب قرار گرفتن جاده ابریشم در آن و نیز تشکیل دادن بخش اعظمی از امپراطوری مغول، به معروفیت رسیده است.

گبی، یک بیابان سایه باران است (سایه باران به بیابانی گفته می گردد که در آن، کوه های اطراف، اجازه ورود ابرها را نمی دهند و در نتیجه بارانی در این بیابان ها باریده نمی گردد) و با وجود داشتن آب و هوای نامناسب، شب های به شدت سرد و روزهای سوزان، این منطقه محل سکونت گونه های متعددی از حیوانات مانند شترهای بلخی است. عده ای نیز معتقدند که اولین تخم دایناسورها در این مکان یافت شده بود.

پارک طبیعی باردناس رئالس، اسپانیا

بیابان های زیادی در اروپا وجود ندارد، اما در شمال اسپانیا می توان چنین جایی را پیدا کرد. پارک طبیعی باردناس رئالس، (Bardenas Reales Natural Park) در جنوب ناوار مخفی شده و قلمروی ماسه سنگ ، رس و گچ است که در طی قرن ها به شکل دره ها و تکه سنگ تبدیل شده اند. این بیابان با 45 کیلومتر وسعت، خیلی بزرگ نیست؛ اما در بخش مرکزی آن می توان چاله های شنی فوق العاده ای را دید که از نمک سفید و اشکال ناهموار تشکیل شده اند. با اینکه به نظر می رسد منطقه ای دورافتاده باشد، ولی به راحتی می توان از آن تماشا کرد.

بیابان موهاوی، آمریکا

بیابان موهاوی (Mojave desert) در جنوب غربی آمریکا واقع شده است و کمتر از 250 میلی متر در سال بارندگی دارد. این بیابان با حدود 57,000 کیلومتر مربع مساحت، در مقایسه با صحرای بزرگ آفریقا، وسعتی مثل یک ساعت شنی دارد. این بیابان که از روی قبیله سرخ پوستان موهاوی نام گذاری شده، صحرایی خشک است که قسمت هایی از ایالات یوتا، کالیفرنیا، آریزونا، و نوادا را دربر می گیرد. جالب است بدانید که شهر شلوغ لاس وگاس درست در وسط این بیابان واقع شده است.

پارک ملی دث ولی (Death Valley National Park) در این بیابان و در پایین ترین بخش آمریکای شمالی واقع شده است و گرم ترین و خشک ترین پارک ملی در آمریکا به شمار می رود. این پارک زیستگاه تعداد زیادی از گونه های گیاهی و جانوری نظیر بوته قطران، گوسفند بزرگ شاخ، کایوت و کپوردندان دث ولی است که خود را با این محیط خشن بیابانی وفق داده اند.

بیابان تکله مکان، چین

بیابان تکله مکان (Taklamakan)، بزرگ ترین بیابان کشور چین و هجدهمین بیابان بزرگ دنیا است. این بیابان در غرب چین، در استان سین کیانگ و در حوضه آبریز تاریم و غرب بیابان گبی واقع شده است. مساحت آن 270 هزار کیلومتر مربع، در ازای آن هزار کیلومتر و پهنایش 400 کیلومتر است. پوشش گیاهی بسیار کمی دارد و جمعیت ثابتی در آن زندگی نمی نمایند، هرچند تعداد محدودی شکارچی و جوامع اقلیت مسلمان در این منطقه بودند که به وسیله مقامات چینی به حاشیه این بیابان رانده شدند.

دشت کویر، ایران

دشت کویر (Dasht-e Kavir) یا کویر مرکزی ایران، بیابان غالبا کویری وسیعی به طول تقریبی 800 کیلومتر و عرض تقریبی 390 کیلومتر در جنوب رشته کوه البرز در مرکز شمالی ایران است. سطح این بیابان به خاطر نبود بارندگی، از بلورهای نمکی تشکیل شده است. اینجا آخرین زیستگاه گربه های بزرگی نظیر یوزپلنگ محسوب می گردد. دمای هوا در تابستان از 50 درجه سانتی گراد بیشتر می گردد و مکان های زیادی برای اقامت مسافران در این محل به چشم نمی خورد، هرچند مسافران می توانند از مهمان سرای آتشونی (ateshooni.com) در روستای گرمه استفاده نمایند که تورهای پیاده روی و کمپینگ در این بیابان نیز دارد. پارک ملی کویر، پارک ملی خارتوران، کویر پلوند فردوس، کویر بجستان، کویر حاج علی قلی (دامغان)، کویر مسیله، بیابان مرنجاب، بیابان بند ریگ و… در این منطقه واقع شده اند.

دشت لوت، ایران

ایران نه تنها، بیابان نمکی بزرگی دارد، بلکه دشت لوت (Dasht-e Lut) که از آن به عنوان دشت خالی یاد می گردد نیز در این کشور واقع شده است. این دشت در جنوب شرق ایران و در بین بخشی هایی از استان های کرمان، سیستان و بلوچستان و خراسان جنوبی واقع شده است و با مساحتی حدود 175 هزار کیلومتر، حدود 10 درصد از وسعت ایران را دربر گرفته است. دشت لوت از جمله منطقه ها فراگرم و خشک دنیا است که بیشترین دمای آن در سال 2005 با بیشینه دمای 70.7 درجه سانتی گراد ثبت شد. دانشمندان دلیل گرمای بالای آن را رنگ تیره و خشکی سطح آن دانسته اند که موجب جذب گرمای خورشید می گردد.

گندم بریان یا ریگ سوخته مجتمع تپه های پوشیده از گدازه های آتشفشانی به مساحت 480 کیلومتر مربع است که در 80 کیلومتری شمال شهر شهداد در کویر لوت در استان کرمان واقع شده است. این منطقه در شرق رودخانه شور واقع شده است و به دلیل گرمای بسیار زیاد هوا حیاتی در آن وجود ندارد. گندم بریان پوشیده از سنگ ها و گدازه های بازالتی سیاه رنگ آتشفشانی است و همین پوشش سیاه آتشفشانی موجب بالا رفتن شدید گرما در این منطقه می گردد.

بیابان تار، هند

بیابان تار (Thar) در هند، هفتمین بیابان بزرگ دنیا و سومین بیابان بزرگ آسیا محسوب می گردد که مساحتی بالغ بر 200,000 هزار کیلومتر مربع دارد. این بیابان بخش هایی از راجستان در هند و پنجاب و سند در پاکستان را دربرمی گیرد و در گذشته بخشی از جهت کاروانی از دهلی به حساب می آمد. بیابان تار به لطف وجود خاک های شنی و چمنزار، زیستگاه بز کوهی، گل یلدا، قوچ سیاه و درختان آکاسیا است. این بیابان فاصله زیادی با قلعه ها قصرهای راجستان که در بروشورهای گردشگری نشان داده شده است، دارد؛ اما اسب سواری در این محل می تواند جذابیت های خودش را داشته باشد.

بیابان قطب جنوب

بیابان قطب جنوب (Antarctica)، وسعتی به مقدار 14 میلیون و 245 هزار کیلومتر مربع دارد و از آنجا که مقدار بارش در آن به کمتر از 200 میلی متر در سال می رسد، به آن بیابان می گویند. دمای هوای آن معمولا بسیار سرد بوده و ممکن است تا 89 درجه سانتی گراد زیر صفر در زمستان و در تابستان نیز در بعضی مواقع در نواحی ساحلی، تا 15 درجه بالای صفر برسد. به همین دلیل هیچ کس به طور دائمی در این منطقه زندگی نمی کند. ساکنانی که به طور موقت به این مکان می آیند 1000 الی 5000 نفر در سال هستند که متشکل از محققان و کارکنان آنان می گردد.