شما بگویید: آیا سامسونگ باید پرچم دارهایش را فقط به تراشه اسنپدراگون مجهز کند؟ - گفتگوی افروز

به گزارش گفتگوی افروز، اسنپدراگون یا اگزینوس؟ پرسشی که بارها و بارها شاهد مطرح شدن آن در شبکه های مجازی، خبرگزاری های مختلف و… هستیم و معمولا هم نتیجه به نفع کوالکام و تراشه های اسنپدراگون می گردد. اما با این حال دلایل خوبی دارد که همچنان به سامسونگ اعتماد داشته باشیم.

سال 2011 را به خاطر دارید؟ زمانی که تمام گوشی ها با ابعادی کمتر از 5 اینچ راهی بازار می شدند، شرکتی که اکنون از آن به عنوان بزرگ ترین و برترین شرکت فراورینماینده گوشی هوشمند در جهان یاد می کنیم، تصمیم گرفت متفاوت ظاهر گردد. در نتیجه این تفکر متفاوت، محصولی با نمایشگر 5.3 اینچی و تحت عنوان گلکسی نوت به دنیا آمد. این گوشی آنقدر مورد انتقاد نهاده شد که تصور می کردیم در همان بدو ورودش به بازار شکست بخورد. تصور کنید زمانی بود که حین مکالمه تلفنی، گوشی در دست کاربران تعیین نبود، اما گلکسی نوت محصولی بود که وقتی آن را نزدیک گوش می بردیم، گویا یک تبلت در دست داریم!

علاقه مندان به شرکت کره ای به این تفکر متفاوت اعتماد کردند، اما شرکت های رقیب سعی در تخریب این ایده ناب و شجاعانه داشتند. نتیجه این اعتماد، باعث توسعه بازار سامسونگ شد، روز به روز کاربران زیادی به خرید گلکسی نوت علاقه نشان می دادند و می دیدیم که در گوشه و کنار خیابان، تعداد افرادی که با قلم مشغول نوشتن روی نمایشگر بزرگ گوشی خود هستند بیشتر و بیشتر می گردد. از کاربران حمایت و از سامسونگ هم تداوم، باعث شد نسل به نسل گوشی های هوشمند بزرگ تر و بزرگ تر شوند. این ایده آنقدر مجذوب نماینده و ناب بود که در حال حاضر به کسی که گوشی با نمایشگر کوچک داشته باشد، با دید عجیبی نگاه می گردد.

یک داستان مشابه دیگر، گوشی های تاشو هستند. اکنون می بینیم که هواداران این محصولات روز به روز بیشتر و بیشتر می شوند اما از آن موقع خیلی نگذشته که شاهد انتشار خبرهایی مبنی بر خراب شدن زودهنگام نخستین نسل گوشی تاشوی سامسونگ یعنی گلکسی فولد بودیم. در سال 2019، سامسونگ تصمیم گرفت نخستین کوشش خود را در راستای فراوری محصولی تاشو، در قالب یک گوشی هوشمند با نام گلکسی فولد راهی بازار کند. این گوشی آنقدر بد بود که هم همه را از گوشی های تاشو ناامید کرد و هم یک حس عدم تمایل نسبت به چنین طراحی در آن ها به وجود آورد. اما حالا شرایط فرق نموده به گونه ای که برای عرضه گوشی تاشوی نو، حالا از هر شرکتی که باشد، چشم انتظاری می کنیم.

فلش بک کوتاهی زدیم به گذشته تا بگوییم سامسونگ در زمان هایی، برخلاف انتظارات و احتیاج بازار ظاهر شد اما خودش توانست یک احتیاج نو به وجود بیاورد و در نتیجه انقلابی را در طراحی گوشی های هوشمند رقم بزند. حالا هم اتفاق مشابهی دارد رقم می خورد. با این تفاوت که حالا از کاربران انتقاد و فشار و از سامسونگ هم مثل همواره تداوم را شاهد هستیم. چندین سال است که شرکت کره ای گوشی های خود را با تراشه اگزینوس راهی بازار جهانی می نماید و برای یک سری از بازارهای خاص نظیر چین، آمریکا و بعضا هم کره جنوبی، مدل های مجهز به اسنپدراگون را در نظر می گیرد.

بسیاری از کاربران به حق، از عملکرد تراشه های اگزینوس ناراضی هستند و این پرسش منطقی را مطرح می نمایند که وقتی مبلغ یکسانی را در مقایسه با کاربران سایر نقاط جهان پرداخت می نمایند، چرا باید پرچم داری را خریداری نمایند که در مصرف انرژی، عملکرد پردازشی، توان گرافیکی، پردازش تصویر و بسیاری موارد دیگر، در مقایسه با مدل هایی مجهز به پردازنده شرکت رقیب (اسنپدراگون)، عملکرد ضعیف تری دارد؟ این پرسش کاملا به جا و اعتراضات هم بدون شک منطقی هستند. اما سامسونگ متأسفانه گوشش به این حرف ها بدهکار نیست.

مشکل اینجاست که سامسونگ به خاطر اتفاقات تلخی که در گذشته برایش افتاد و به راحتی توانست آن ها را پشت سر بگذارد، اندکی به خود مغرور شده است و فکر می نماید می تواند به راحتی از کنار این مشکل هم عبور کند. اما به شخصه از وقتی در رابطه با گوشی ها اطلاعات کسب کردم تا به امروز، می شنوم که کاربران می خواهند تراشه های اگزینوس بازنشسته شوند، چرا که عملکرد آن ها به شکل محسوسی ضعیف تر از تراشه های اسنپدراگون است. سامسونگ تصمیم گرفت استفاده از هسته های اختصاصی خود را که از عوامل اصلی این مسائل بودند کنار بگذارد و با شرکت ARM وارد همکاری گردد. در نتیجه این موضوع، تراشه های اگزینوس از لحاظ فناوری، نوع، تعداد و چینش هسته ها با اسنپدراگون ها برابر شدند.

اما برابری همه چیز نبود و مشکل را حل نکرد. ظاهرا مشکل از خود سامسونگ بوده و هنوز هم هست. تراشه هایی که از خط فراوری این شرکت خارج می شوند، گویا نفرین شده اند چون طی دو سالی که وظیفه ساخت اسنپدراگون ها بر عهده این شرکت هست، عملکرد خوبی را از نماینده های کوالکام شاهد نیستیم، اما وقتی TSMC آن ها را فراوری می نماید، شرایط بهتر می گردد. حال چرا سامسونگ در فراوری تراشه باکیفیت به این روز افتاده تعیین نیست.

شرکت کره ای برای جبران ضعف تراشه هایش حتی با AMD وارد همکاری شد تا از دانش این شرکت در فراوری گرافیک در راستای بهبود کیفیت گرافیکی پردازنده های اگزینوس استفاده کند، اما کوشش نخست با اگزینوس 2200 یک شکست محض بود. هرچند رقیب این تراشه یعنی اسنپدراگون 8 نسل 1 هم که به وسیله سامسونگ ساخته می گردد، تعریف خاصی ندارد، اما حداقل از لحاظ توان پردازشی و گرافیکی اولیه، بسیار بهتر است (عملکرد هر دو تراشه بعد از گذشت مدتی به شدت افت می نماید).

چرا اسنپدراگون، چرا اگزینوس؟

اگر بخواهیم به یک نکته مثبت تجهیز تمام پرچم دارهای سامسونگ به تراشه های کوالکام اشاره کنیم باید بگوییم در این صورت حداقل خیالمان راحت است کاربران کل جهان، یک پرچم دار با قدرت پردازشی و قیمت مشابه در اختیار دارند و دیگر کاربری مجبور نیست همان هزینه را پرداخت کند اما گوش ضعیف تری به دستش برسد. یک سالی که تفاوت بین تراشه های اگزینوس و اسنپدراگون به اوج خود رسید و اعتراضات هم اتفاقا از همان سال شدیدا افزایش پیدا کرد، 2020 بود. زمانی که سامسونگ از اسنپدراگون 865 در گلکسی S20های ارسالی به آمریکا و چین و اگزینوس 990 در مدل های ارسالی به کره، اروپا و سایر نقاط جهان استفاده کرد. این تراشه اگزینوس آنقدر عملکرد بدی داشت که سامسونگ در کشور کره، پرچم دارهای عرضه شده با آن را جمع آوری کرد و مدل های مجهز به اسنپدراگون را در دسترس قرار داد. چون اگزینوس 990 به شدت داغ می کرد، در پردازش تصویر ضعیف تر بود، مصرف بهینه ای نداشت و بسیاری موارد بد دیگر که حتی باعث شد کاربران با درخواستی کتبی و جمع آوری امضاهای متعدد، از سامسونگ درخواست نمایند دیگر از تراشه های اگزینوس در گوشی هایش استفاده نکند.

یکی دیگر از امتیازات استفاده از تراشه های اسنپدراگون برای تمام پرچم دارهای سامسونگ این است که شرکت کره ای در این صورت می تواند تمام پرچم دارهایش را به قابلیت های خوب این تراشه ها مجهز کند و دیگر مجبور نیست یک سری از قابلیت های خوب را فقط برای مدل مجهز به اسنپدراگون نگه دارد و مدل های مجهز به اگزینوس را از آن بی بهره کند. چون طی یک قراردادی، یک تراشه نباید از یک سری از قابلیت های انحصاری تراشه ای دیگر در یک گوشی پشتیبانی کند.

از طرفی بعضی ها معتقدند سامسونگ با سیاست کنونی خود راحت تر می تواند به احتیاجها پاسخ دهد، به خصوص حالا که با بحران جهانی تراشه روبرو شده ایم. علاوه بر این، گفته می گردد اگر زمانی یکی از تراشه ها عملکرد ضعیفی داشت، سامسونگ حداقل می تواند یک گزینه جایگزین برای عرضه داشته باشد، اما اگر فقط از یک تراشه استفاده کند، در صورتی که مسئله ای پیش بیاید، نمی تواند آن را به راحتی رفع کند. درست مثل سال جاری که حتی در ایران هم گلکسی S22ها با تراشه اسنپدراگون در دسترس قرار دارند چون مدل های مجهز به اگزینوس 2200 اندکی دیرتر راهی بازار شدند.

یک موضوع مهم دیگر اینکه گفته می گردد سامسونگ دارد روی ساخت تراشه هایی کاملا اختصاصی برای گوشی های پرچم دارش کار می نماید. مشابه کاری که اپل انجام می دهد. با این کار، هماهنگی بین نرم افزار و سخت افزار در گوشی های شرکت کره ای به شکل چشمگیری افزایش پیدا می نماید و شاید دیگر شاهد مسائلی نظیر داغی بیش از حد و مواردی از این دست در محصولات این شرکت نباشیم. البته گفته می گردد این اتفاق در سال 2025 رخ خواهد داد که تا آن موقع، سامسونگ احتمالا وارد فاز نوی از همکاری با AMD خواهد شد و قطعا می تواند محصول خوبی را فراوری کند.

شما پرچم داران سامسونگ را با چه تراشه ای می پسندید؛ اسنپدراگون یا اگزینوس؟

حال این به ما کاربران بستگی دارد؛ آیا مثل چند بار گذشته، باز هم باید به سامسونگ اعتماد کنیم و اجازه دهیم کارش را انجام دهد تا یک اتفاق بزرگ دیگر را در صنعت گوشی های هوشمند رقم بزند یا اینکه سامسونگ باید واقعاً دست از سر تراشه های اگزینوس بردارد و بپذیرد در ساخت تراشه، نمی تواند انقلاب بزرگی ایجاد کند؟

نظر شما چیست؟ آیا فکر می کنید در نهایت این اصرار از سوی سامسونگ به اتفاقات خوبی ختم می گردد یا شرکت کره ای باید تمام پرچم دارهایش را فقط به یک تراشه و آن هم تراشه های اسنپدراگون مجهز کند؟

منبع: Android Authority